สนาม Amazean Jungle Thailand by UTMB 
การแข่งขันทั้งหมด 5 ระยะ ประกอบด้วย
100M 100K 50K 20K (ระยะ 23K, 17K) และ Night Run
ทำไมจูนถึงบอกว่า ทุกอย่างดูลงตัว ? จริงๆต้องบอกว่า …
เริ่มตั้งแต่เมื่อจูนเหยียบเข้าหาดใหญ่เลยด้วยดีกว่า บริเวณสถานีรถไฟ สถานีขนส่งสาธารณะมีความคึกคัก ผู้คนทักทายต้อนรับนักวิ่งอย่างเป็นกันเอง
ในส่วนของการงานเริ่มตั้งแต่การตรวจเช็คอุปกรณ์การแข่งขัน การรับหมายเลขแข่งขัน (บิบ) งาน Expo จุดปล่อยตัว และเส้นชัย ถูกนำมาวางไว้กลางเมืองเบตง ทำให้ทุกคนสามารถมาร่วมเชียร์นักวิ่งได้แม้จะอยู่หน้าบ้านของตนเอง หรือเดินเพียงเล็กน้อยเพื่อมาบริเวณเส้นทางวิ่ง เมื่อสัญญาณปล่อยตัวดังขึ้น เสียงเชียร์ให้เกิดความฮึกเหิมจากเหล่านักวิ่งกันเอง รวมกับเสียงเชียร์จากคนที่มาเชียร์ดังขนาบสองข้างทางจนกว่าจะพื้นเขตชุมชน
และเช่นกัน ตลอดเส้นทางการวิ่งชาวบ้านตลอดเส้นทางการแข่งขันต่างก็ให้เสียงเชียร์เป็นกำลังใจ รวมถึงมีการตั้งจุดที่เรามักเรียกกันว่า CP เถื่อน คอยบริการน้ำเย็นๆทั้งสำหรับดื่ม และราดตัวดับร้อนแก่นักวิ่งอย่างเป็นกันเอง และเมื่อนักวิ่งเข้าสู่ตัวเมืองกลับเข้าเส้นชัย ไม่ว่าจะวิ่งผ่านช่วงเวลาใด หากวิ่งผ่านผู้คนก็จะได้รับเสียงเชียร์ เสียงปรบมือ ส่งพลังเฮือกท้ายดันขาเราวิ่งเข้าเส้นชัยได้อย่างน่าประหลาด เป็นบรรยากาศที่หายากนักสำหรับสนามการแข่งขัน
ในส่วนของการใช้ชีวิตตลอดช่วงเวลางาน นักวิ่งจะได้รับบัตรที่มี QR ในการสแกนใช้จ่าย ซึ่งหากร้านค้าใดในชุมชนมีป้ายสีแดงๆของงาน แปลว่าสามารถใช้สแกนได้ นั่นก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้จูนรู้สึกว่าทุกอย่างรวมเป็นหนึ่ง … เอาจริงๆเล่าไปก็ไม่ประทับใจเท่าไปสัมผัสเอง ต้องไปลองซักครั้งจริงๆค่ะ
มาในเรื่องวิ่งบ้าง ปีนี้จูนลงระยะเดิมฮะ เพราะจูนไปออกบูธด้วย เหลือเวลาเป็นของตัวเองแค่ 1 วันถ้วน ปีนี้ก่อนมาจูนมีวางตารางซ้อมอีกบ้าง เลยแพลนไว้ว่าเวลาต้องดีกว่าปีที่แล้ว ซึ่งก็สามารถทำได้จริงๆ เวลาดีขึ้นมาเยอะพอควร อาจด้วยได้น้องตาลมาช่วยเป็นหัวลาก แต่สิ่งที่ดีใจมากซึ่งเหนือความคาดหมายจริงๆคือ การติดอันดับที่ 2 ร่วมกับน้องตาลนี่แหละ (ที่บอกว่าร่วมเพราะว่า เวลา Gun time เท่ากันแม้หลักวินาที)
เส้นทางวิ่งระยะ MIST20 จะผ่านภูเขาทั้งหมด 2 ลูกด้วยกัน โดยมียอดเขาเป็นจุดชมวิว คือ จาเราะกางา และ กาแป๊ะฮูลู เกือบตลอดเส้นทางวิ่งจะได้สัมผัสวิวทะเลหมอกแบบสวยมากกกก หยุดแวะบ่อยจนต้องเริ่มเตือนกัน ว่าเราจะไปถึงแต่ละ CP กันกี่โมง อ่อ สำหรับระยะนี้ เราจะผ่านทั้งหมด 2 CP คือ A1 และ A2
ช่วงออกจาก A1 จนถึงตีนเขาลูกที่ 2 เราได้เพื่อนร่วมทางเพิ่ม น้องพิม นักกีฬา Brooo น้องลงสนามเทรลนี้เป็นสนามแรก น้องเก่งมากเลยแม้อาจจะเหนื่อยไปบ้างแต่น้องใจสู้มากค่ะ เก่งๆๆๆ … พวกเรา 3 คน บูสต์พลังด้วย AminoVital Red Shot คนละ 1 ซอง เตรียมพร้อมก่อนงัดขึ้นเขา
ความบันเทิงมันอยู่ที่เขาลูกที่สองนี่แหละค่ะ ด้วยฝนตกก่อนวันวิ่ง พื้นที่มีรอยเท้าประทับนับพันคู่ ทำให้สนามวิ่งเปลี่ยนเป็นสนามโคลนให้นักวิ่งได้โชว์สกิลสไลด์กันสนุกสนาน แต่ก็เล่นเอาเหนื่อยเลย … กรี๊ดเหนื่อย! ตอน Uphill ก็ลื่น นี่ถ้าไม่ได้โพลก็แย่อยู่เหมือนกันนะ ก้าวขึ้นแล้วไหลลง เปลืองแรงพอตัว ส่วน Downhill ช่วงที่เป็นโคลนก็จะได้ฟีลอยากจะวิ่งแต่กลายเป็นกลิ้ง
ช่วงท้ายหลังหลุดจากเขาลูกที่สอง ความสนุกเริ่มล่องลอย ความซึมเข้ามาแทนที่ ด้วยแดดและความล้าของเท้า ทำให้ต้องบิ้วท์กันพอสมควร น้องตาลคอยบอกอีกนิดเดียวๆๆๆ (คือ จูนเริ่มงอแงไง)
A2 เสียงเพลงชั่งกระตุ้นปลุกความสนุกให้ช่วงท้ายของการแข่งขันอีกครั้ง รีบจัดการตัวเอง AminoVital WaterCharge เย็นชื่นใจสดชื่นมาก บวกกับ OatLife นมข้าวโอ๊ตรสกาแฟเย็นๆชื่นใจ ร่างกายต้องการกาแฟ มันก็พอแช่วยได้อยู่ นั่นไงกินของเหลวเยอะอีกแล้ว ออกเถอะ ไปเหอะ … ความดื่มน้ำต่างๆเยอะ ช่วงที่ออกจาก A2 เลยเป็นการเดิน uphill ยาวๆเพื่อเรียงน้ำในกระเพาะอาหารป้องกันการประท้วง (กลัวจุก) แต่พอเจอแดดเท่านั้นแหละ วิ่งก็ได้ฮะ (ขับเคลื่อนด้วยพลังงานแสงแดดโดยแท้)
เมื่อเข้าใกล้เส้นชัย เสียงเชียร์จากทั้งคนที่รู้จักและไม่รู้จักมีมาตลอดเส้นทาง ช่วยสร้างแรงฮึดกลับมาอีกครั้ง เราสองคนจบปิดท้ายด้วยการเข้าเส้นชัยพร้อมหมี่หนำ ก๋วยเตี๋ยวขึ้นชื่อของเมืองเบตง เย้!!!